تشخیص ملکولی و تعیین فاکتورهای ویرولانس سویه‌های سودوموناس آئروجینوزا جدا شده از عفونتهای زخم و سوختگی

سابقه و هدف: در دهه‌های اخیر در پی درمان آنتی‌بیوتیکی، سودوموناس آئروجینوزا به عنوان یکی از مهمترین پاتوژنهای بیمارستانی شناسایی شد. به دلیل اهمیت کلینیکی سودوموناس آئروجینوزا روشهای متنوعی برای شناسایی آن به وجود آمده است. هدف از این مطالعه شناسایی سویه‌های سودوموناس آئروجینوزا جدا شده از عفونتهای زخم و سوختگی بر اساس PCR ژن‌های اختصاصی لیپوپروتئینهای غشای خارجی (oprI و (oprLو اگزوتوکسین A (toxA) و تعیین فراوانی ژنهای ویرولانس آنزیمهای نورآمینیداز (nanI) و اگزوآنزیم S (exoS) در این سویه‌ها است. مواد و روشها: این مطالعه با طراحی توصیفی مقطعی انجام شد. 150 نمونه سودوموناس آئروجینوزا از عفونتهای زخم و سوختگی از بیمارستانهای امام خمینی، مطهری و توحید در تهران جمع آوری شدند. DNA این سویه‌ها با روش فنل- کلروفرم استخراج و PCR ژنهای oprI، oprL،toxA ، exoS و nanI با استفاده از پرایمرهای اختصاصی انجام شد. یافته‌ها: همه 150 سویه سودوموناس آئروجینوزا مورد مطالعه دارای ژنهای oprI و oprL بودند. 142(7/94%) سویه دارای toxA، 98 سویه (33/65%) دارای exoSو 19 سویه (66/12%) دارای nan1 بودند. فراوانی ژن nan1 در ایزوله‌های زخم (30%) به صورت معنی‌داری بیشتر از ایزوله‌های سوختگی (4%) بود. نتیجه‌گیری: به نظر میرسد که استفاده همزمان از پرایمرهای ژنهای oprIو oprL و toxA، حساسیت کافی را برای شناسایی سودوموناس آئروجینوزا از نمونه‌های کلینیکی فراهم میکند. فراوانی زیاد ژن exoSدر این ایزوله‌ها منعکس‌کننده توانایی آنها برای عفونت تهاجمی است. فراوانی ژن nan1در ایزوله‌های زخم نسبت به سوختگی بیانگر نقش احتمالی آن در عفونتهای زخم می‌باشد.